Ĉu mi estas nazio?

La riproĉo: “Vi [estas] nazio!” estas la plej akra kalumnio en Germanujo. Pro la Germana historio. La nazioj (membroj de la faŝisma Nacisocialisma Germana Laborista Partio) regis en Germanujo inter 1933 kaj 1945. Ili responsis multegajn, ofte ege kruelajn krimojn kaj barbaraĵojn kontraŭ eksterlandanoj, Esperantistoj, Judoj, komunistoj, kritikantoj, samseksemuloj … kaj verdire ĉiuj decaj homoj. Estis tempo de kreskanta denuncado de najbaro kontraŭ najbaro.

Maldekstra Junularo (‘solid), subdistrikto Helmstedt, organizis manifestacion kontraŭ nazioj (Ili asertas sur la slogan-rubando: dekstruloj = nazioj)

Baldaŭ post la venko super la Germana faŝismo (naziismo), kelkaj homoj komencis malglori siajn kontraŭulojn per la eldiro, ke tiuj estus faŝistoj aŭ nazioj. Unue maldekstruloj, pli poste pli kaj pli multaj ĵurnalistoj kaj intertempe preskaŭ ĉiuj (regantaj) politikistoj misuzas la nocion nazio por morale ekzekutadi faktajn kaj nur tiel-nomatajn dekstrulojn, intertempe ĉiujn kritikantojn de la nuna politiko, ekzemple pri eksterlandanoj (“rifuĝintoj”). Eĉ fari demandon povas esti danĝera afero nun en Germanujo. Se la subtenantoj de la registaro ne havas argumentojn, ili emas rebati per: “Vi [estas] nazio!” La “malmaskigitaj” nazioj povas perdi sian laborlokon, la membrecon en asocio, la rajton publikigi en Facebook kaj Twitter, eble eĉ amikojn ktp. La nuna situacio en Germanujo similas parte al la romano 1984 de George ORWELL. Germanujo havas denove cenzuron por ne-igi la opiniesprimojn de la nazioj.

Advertisements

Ĉu naiveco aŭ malicaĵo? Kreskanta kontraŭ-judismo en Esperantujo

Mi pasigis mian junaĝon en la socialisma GDR. Kiam mi faris maloportunajn demandojn, tiam komunistoj ofte diris al mi, ke mi do ne starus »je la ĝusta flanko«. Post kritikaj rimarkoj fare de mi, mi spertis ofte la riproĉojn, ke mi evidente prisilentus malice la avantaĝojn de la socialismo.

Tiu ĉi malbona heredaĵo el GDR: »ataki aliajn opiniojn« … do releviĝas. En Germanujo kaj ankaŭ en Esperantujo. La tiel-nomataj bonuloj ne pretas (kapablas?) akcepti aliajn opiniojn, kritikon kaj kontraŭ-diron. Kiu ne senkondiĉe subtenas iliajn mezurojn, tiu estas malbonulo, (ekstrema) dekstrulo, faŝisto, nov-nazio aŭ iu simila fi-ulo. La bonuloj fakte malakceptas liberan opinio-esprimon … malgraŭ iliaj kontraŭaj ĵuroj.

Albert AUBIN en la Facebook-grupo Esperanto (Lingvo Internacia) atentigis al la artikolo »Germanio: mobilizado kontraŭ antisemitismo« kadre de la retejo »Neniam milito inter ni«, publikigita je la 28a de Aprilo 2018 [ĉi tie] La verko aspektas unue kontraŭ-antisemitisme, sed ĝi estas pli-malpli kontraŭ-juda.

Cenzuro en Esperantujo

Por ke oni povas ĝuste, trafe decidi, oni devas antaŭe scii faktojn, kondiĉojn, interrilatojn. Eble oni devas krome demandi ĉi tion aŭ tion. Ordinara proceduro ekzemple en Svisujo antaŭ ol la civitanoj voĉdonas. Diktatoraj potenculoj male ne ŝatas, ke ordinaruloj scias tro multe, ili povus ekkoni la diktatorecon de la potenculoj. Mi pledas helpi, ke homoj, samideanoj povas laŭ-fakte decidi ĉie, por ke ili trovas la plej bonajn solvojn. Sed kelkaj Esperantistoj kontraŭ-diras.

---

La cenzuro akompanas Esperanton ekde ĝia naskiĝo. Marko Zamenhof, patro de la aŭtoro de Esperanto, estis cenzuristo de la Rusa Imperio. Unua Libro de Esperanto bezonis permeson de la cenzuro, tiel-nomatan »bileton por ellasi« ĝin el la presejo; la koncerna permeso pri Unua Libro de Esperanto havas la daton: 14a de Julio 1887.

Dum la unua kongreso, propra, interna cenzuro naskiĝis inter Esperantistoj. »La [kontraŭ-juda – ajp] afero de Dreyfus ekde 1894 multe akrigis ideologiajn konfliktojn en Francujo.« (el Zamenhof, de M. BOULTON, 1962, paĝo 105). Kelkaj organizantoj ne volis aŭdi ĉion, kion Zamenhof volis diri al la ĉeestantoj de la kongreso.

»Precipe tiuj Francaj intelektuloj timis la efikon de la emociaj, religiaj frazoj en la parolado; la vorto “Dio” preskaŭ ŝokis ilin; ili volis persvadi Zamenhof, ke li forigu ĉiujn tiajn vortojn, kaj tute fortranĉu la “Pregon”.« (samloke)

cenzurite

Zamenhof almenaŭ parte akceptis la postulojn fare de la unuaj, Francaj cenzuristoj de la Esperanto-movado »por eviti ian ajn malbelan konflikton ĉe tiu historia unua kongreso« (samloke).

La fakton, ke Zamenhof estis Judo aŭ Hebreo – kion li preferis diri – provis subpremi la internaj cenzuristoj Francaj pro la kontraŭ-juda afero Dreyfus, poste la Germanaj pro la kontraŭ-juda nacia-socialismo en sia lando kaj la Arabaj ĝis nun pro la ĝenerala malamo de la mahometanoj kontraŭ Judoj; vidu La Kaŝitan Vivon de Zamenhof, de N. Z. Maimon, 1978.

Germanujo – demokratia ŝtato (Ĉu aŭ ne?)

Mi estis informintaj en Facebook, mondvasta komerca kontaktoj-portalo, ke mi decidis forlasi ĝin, almenaŭ paŝon post paŝo. Mia kaŭzo: la denova cenzuro en Germanujo, en kontraŭdiro al la Baza Leĝo de Germanujo. [vidu ĉi tie] Potenco pli gravas ol juro.

Samideano el Ĉinujo demandis, ĉu »Germanujo ne estas demokratia ŝtato?«

Jen mia respondo al li: Ĉu sufiĉas mallonga respondo? Tiam: ne!

La ordinara propagando diras kompreneble alian. Jes, mi bone scias tion. Kaj ankaŭ la Baza Leĝo (Germanujo ne havas konstitucion) tekstas alie:

»La Federacia Respubliko de Germanujo estas demokratia kaj sociala federacia ŝtato.« (artikolo 20 I de la Baza Leĝo)

Ukrajno: du kaj duona jaroj pro opiniesprimo favore al komunismo

Kortumo en Lvivo*, Ukrajno, kondamnis junulon al du jaroj kaj ses monatoj malliberigo pro »komunisma propagando«. Tion informas koncernaj retejoj de la prokuroreco kaj de la kortumo. Sed ili ne informas, kiu estas la kondamnito.

La prokuroroj estis observintaj lin de Majo 2015 ĝis Aprilo 2016 kaj liajn publikigojn kadre de la komerca kontaktoj-portalo Facebook. Laŭ akuzo de la prokuroreco li agis kontraŭ artikolo 436-1, parto 1, de la Kriminala Kodo de Ukrajno, kiu malpermesas propagandon favore al komunismo. La parlamento estis decidinta je la 9a de Aprilo 2015 koncernan leĝon.

Onidire la junulo akceptis sian kulpon kaj la akuzon fare de la prokuroreco, kaj li eĉ subtenis la esploradon kontraŭ sin mem. Je la 4a de Majo 2017 la kortumo trovis »trafan punon«.

Adiaŭ Facebook!

Verŝajne mi baldaŭ bedaŭros la mankon de la ĉiutaga vizito en la retejo Facebook, la mankon de la novaĵoj el la tuta mondo sur mia profilo-paĝo, de la artikoloj publikigitaj fare de tiel-nomataj amikoj kaj de la parte amuzaj parte erotikaj bildoj de iuj ajn sendinto. Sed mi provos forlasi – paŝon post paŝo – tiun komercan portalon por kontaktoj.

Mi devas fari tion!

La Baza Leĝo (Germanujo ne havas konstitucion) tekstas jene:

»Ĉiu havas la rajton sian opinion per vorto, skribado kaj bildo libere esprimi kaj disvastigi kaj el ĝenerale alireblaj fontoj sen-obstakle informi sin. La liberecoj de la gazetaro kaj de la raportaĵo fare de radiofonio kaj filmo estas garantiataj. Cenzuro ne okazas.« (artikolo 5 alineo 1; propra tradukado)

La »rifuĝintoj« ne estas rifuĝintoj

Ekde 2015 amasoj da homoj el Arabaj kaj Afrikaj landoj venis en la landojn de Eŭropa Unio. Trans la maro per malnovaj ŝipaĉoj aŭ per-piede tra Turkujo. La fina celo de la plej multaj el ili estis Germanujo, pli ol unu miliono iris ĉi tien. Estas disertantoj el Sirio, homoj kiuj fuĝas el Afganio pro la milito en sia lando kaj plejparte junaj viroj serĉantaj nur pli bonan ekonomian vivo. Malgraŭ la fakto, ke oni nomas ilin ĉiujn rifuĝintoj, nur la plej malmultaj el ili estas rifuĝintoj laŭ Ĝeneva Konvencio. La aliaj estas kontraŭ-leĝe en Germanujo.

S-ino Kanceliero D-ino Angela MERKEL, ankaŭ estro de la kristandemokratoj en Germanujo, malobeis partojn de Baza Leĝo (konstitucio), rompis internaciajn kontraktojn kaj ne atentis diversajn leĝojn por akcepti la tiel-nomatajn rifuĝintojn en Germanujo. Fakuloj pri konstitucia juro parolas pri rompo de la konstitucio. Preskaŭ ĉiuj Germanaj politikistoj kaj ĵurnalistoj tamen honoras MERKEL-on pro ŝia bona koro, ŝia humana decido inviti la homojn en Germanujon, kaj la »rifuĝintoj« nomas ŝin »Panjo Merkel«. Kritikantojn de ŝia politiko oni nomas malamikoj de eksterlandanoj, rasistoj, ekstrem-dekstruloj, novnazioj (verŝajne la plej malica ofendo en Germanujo).