Mi akompanis du junajn konatulojn al l’lageto Fennpfuhl. Ili volis en la ĉirkaŭa parko ŝakludi. Ilia ambaŭa pasio (amataĵo). La vetero invitis nin. Ĉar en Berlino estis festotago, ankaŭ aliaj homoj aris (kunvenigis) ĉirkaŭ ĉi tiu lageto meze de Berlino. Antaŭ ĉio eksterlandanoj, tiel-nomataj rifuĝintoj, laŭ opinio de kelkaj Germanaj politikistoj: homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon.
Malgrandaj kaj pli grandaj grupetoj estis sur la gazono (herbo-kovraĵo) ĉirkaŭ l’lageto Fennpfuhl. La plej multaj el ili estis ekipitaj kun kradrostilo. Kelkaj familioj, antaŭ ĉio grupoj da viroj, sed ankaŭ grupoj da virinoj plej multe vualitaj. Homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon. La verŝajne Germanoj estis ofte nur duope.
La kradrostiloj diferencis unu disde la alia koncerne formon kaj grandon. Kaj la amason da fumo, kiom for-ŝvebis fine trans l’lageto Fennpfuhl. Unu grupo da viroj uzis malbonodoran alkoholon por pli-rapidigi la aferon. Ne nur unu-foje, sed ĉiam denove. Ĉi tiuj homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon, ĝenis la aliajn vizitantojn ne nur per tia malbonodoro, sed ankaŭ per laŭta muziko aŭdebla eĉ en foraj partoj. Eble Albana muziko … Sed ĉi tiu estis bone: ili kolektis la rubaĵon en granda griza sako.
Alie kroma grupo da viroj kun tute alia muziko, sed simile laŭta, en nekonata lingvo … Radio-el-sendaĵo kun multaj ludoj; ankoraŭ pli malagrabla afero en ne-konata lingvo. Post la manĝaĵo, la homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon, ĵetis la rubaĵon de siaj teleroj en la greson (herbon) anstataŭ iri du paŝon al arbustaĵo. Post kiam ili sufiĉe estis malpuriginta sian terenon, ili trans-lokiĝis al alia, pli pura parto de la herbejo. Ankaŭ ili ne volis sidi en rubaĵo.
Por iom ripozi, mi promenis ĉirkaŭ l’lageton Fennpfuhl. Multaj familioj – patro en la mezo, prizorgata de virinoj plej multe vualitaj, kelkaj infanoj – estis tre verŝajne mahometanoj, homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon. La Vjetnamiaj familioj estis iel pli Germanaj. Kelkaj Rusoj, kiuj opiniis, ke ĉiuj aliaj devus ĝui sian Rusan muzikon. Ankaŭ kelkaj grupoj da Germanoj, sen muziko-bruo, sed ridante, babilante … iel pli sin-retenemaj ol la homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon.
Tipa Pruso, mi promenis sur la vojoj inter la gazon-areoj. Kelkaj el la homoj, pli valoraj ol oro, kiuj riĉigas la Germanan kulturon, evidente ne komprenis la taskon de vojoj. Ili estis stariginta sian kradrostilon sur la vojo, baris la vojon por aliaj parko-vizitantoj kaj ne cedis al mi la lokon. Mi devis do postuli tion, dume iliaj infanoj ludis ĉi tie. Infanludejo estis nur kelkajn metrojn for, kiel ankaŭ grundo por kradrostiloj. Sed anstataŭ ne ĝeni aliajn homojn, ili rigardis sen-komprene min.
Tia aroganteco de homoj, pli valoraj ol oro, estas fia. Anstataŭ respekti kulturon kaj morojn en Germanujo,
- ili rostas kontraŭ-leĝe en parko kaj ĝenas aliajn vizitantojn per fumo kaj malbonodoro,
- ili bruas ĝenante aliajn homojn,
- ili malpurigas la parkon per sia rubaĵo,
- ili ĝenas promenantojn per kradrostiloj sur la vojoj.
Jes, ekzistas ankaŭ fiaj Germanoj. Sed kial vi akceptas amasojn da kromaj fi-uloj? Tiaj homoj, pli valoraj ol oro, ĝenas nian landon, nian kulturon, la Germanan popolon. Ili restu for!
